
Açılmadığım derya kalmadı bu hayatta
Vazgeçtiğim onca şey,hiçe saydıklarım,çıkmaz sokaklarım
Yok olduğumu,yalnız olduğumu hissettiğim zamanlar
Geldi ve geçiyor sanki erken yaşadım ben acıları
Anlattığım tek dosttum,kağıdım ve kalemim
Anlamaz kimse beni,sadece dökerim sızıntılarımı kağıda
Sonra okurum satır satır bitmeyen feryatlarımı
Nasıl olur derim bu koca kasırgayı,kopan fırtınayı kimse görmez
Zaman zaman çok şey düşünür, hayale dalarım
Sanki bir uçurum kenarındayım ha düştüm,ha düşeceğim
Bir ayağım boşlukta,tek ayakla yürüyorum sonu olmayan dünyada
Acıların tükettiği bir mutluluk arayışı içinde sürükleniyorum işte
Haykırışlarım olduğunu söylemişmiydim?Susuyorum..
Haykırsam neye yarar ki, gözü görmez,kulağı duymaz insanlar
Şimdi niye yaşıyorum,isyan mı ediyorum ?Hayır..hayır etmemeliyim
Ben yetinmeliyim,ben acılarla da olsun yaşamayı bilmeliyim
İçimde kocaman bir boşluk,nereye baksam küçük bir çocuk
Yaşatmadılar,yaşayamadım hep kuytu köşe kaçtım..ağladım
Duyan olmadı sesimi,silen olmadı gözlerimi,tutan olmadı ellerimi
Ağlama küçüğüm diyen olmadı işte.. Olmadı…!
Şimdi soruyorum..Tutabilirmiyim göz yaşlarımı,engel olabilirmiyim
Onca çığlık varken içimde yaşayabilirmiyim.
Yaşıyorum….Nasıl mı?Her günü yaşayarak ölüyorum ben
Umudu hep bekliyorum,benim güneşim olacak mı diye..
Sokaklar boş sanki onca kalabalığın içinde kaybediyorum kendimi
Sadece deniz dalgası,rügar uğultusu kulaklarımda
Birde küçük çocuk koşuyor, aradığı ne bilmiyorum ama hala koşuyor
Ayak sesleri yüreğime bir tedik oluyor, vurdukca sızlıyor bedenim
Geceler yanlızlığımla buluştuğu zaman vazgeçilmez oluyorum
Ahh birde karanlıktan korkmasam gece ve yanlızlığım hep benimle kalsa
Hani bir yol vardır önünüzde aydınlık yada karanlık seçmelisiniz birini
İşte yolun ortasındayım ama ne karanlığı nede aydınlığı görebiliyorum
Unutkanlığım zaman zaman tetikliyor beni,hatırladığımda üzülüyorum
Şimdi ne yaşadı diyorsunuz belki,,Bu kadar isyan niye
Sormayın anlatamam,biraz geç olmadımı dinlemek için
Bitmişliğime üzülmeyin sizlerin eseri,hayatın esiriyim
Bugün anlatıyorum dosttuma,yine döküyorum kırıntılarımı
Belki yarın okurum teselliğimi kendim de ararım yeterim ben kendime
Kimse acımasın bana,üzülmesin kıyamam ki kimseye
Anlarım karşımdaki iki çift göz yaşının sebebini,ama ağlamasın gözler
Tutunuyorum kırılmış bir ağaç dalına,yakında kopacak,düşeceğim
Kırılacak tüm bedenim ama ben hissetmeyeceğim
Ağlamaksı bakışlarımda çektiklerimin yanında bu acımı diyeceğim
Utanacaksınız,eğeceksiniz başınızı belki canınız yanacak keşke diyecesiniz
Ben çok keşkeler dedim..Ah duyan olsa sesimi,saran olsa hüzünümü
Olmadı işte..Yazıyorum bugün yine kırılan umutlarımla,kırılan kalbimle
Yazarı içimdeki umudu kalmayan çocuk,beklediği sevgi
Şimdi düşünüyorumda iyiki hep yalnız kalmışsım yoksa nasıl anlardım değeri……!
Filiz Bostan
BİLGİLER
tarafından 13 Mayıs 2014 - 00:53 tarihinde yayınlandı.
OKUNMA
Bu Yazı Şuana Kadar 110 kez Okunmuştur.
ETİKETLER
amatör şairler,
amatör şiirler,
anlamlı sözler,
aşk perisi,
Aşk Şiirleri,
Asya,
Chatgenc,
güzel sözler,
Şiir,
Şiirler,
Ünlü Şairler,
websohbet
PAYLAŞ
echo simple_social(''); ?>