Açılmadığım derya kalmadı bu hayatta 
Vazgeçtiğim onca şey,hiçe saydıklarım,çıkmaz sokaklarım 
Yok olduğumu,yalnız olduğumu hissettiğim zamanlar 
Geldi ve geçiyor sanki erken yaşadım ben acıları 

Anlattığım tek dosttum,kağıdım ve kalemim 
Anlamaz kimse beni,sadece dökerim sızıntılarımı kağıda 
Sonra okurum satır satır bitmeyen feryatlarımı 
Nasıl olur derim bu koca kasırgayı,kopan fırtınayı kimse görmez 

Zaman zaman çok şey düşünür, hayale dalarım 
Sanki bir uçurum kenarındayım ha düştüm,ha düşeceğim 
Bir ayağım boşlukta,tek ayakla yürüyorum sonu olmayan dünyada 
Acıların tükettiği bir mutluluk arayışı içinde sürükleniyorum işte 

Haykırışlarım olduğunu söylemişmiydim?Susuyorum.. 
Haykırsam neye yarar ki, gözü görmez,kulağı duymaz insanlar 
Şimdi niye yaşıyorum,isyan mı ediyorum ?Hayır..hayır etmemeliyim 
Ben yetinmeliyim,ben acılarla da olsun yaşamayı bilmeliyim 

İçimde kocaman bir boşluk,nereye baksam küçük bir çocuk 
Yaşatmadılar,yaşayamadım hep kuytu köşe kaçtım..ağladım 
Duyan olmadı sesimi,silen olmadı gözlerimi,tutan olmadı ellerimi 
Ağlama küçüğüm diyen olmadı işte.. Olmadı…! 

Şimdi soruyorum..Tutabilirmiyim göz yaşlarımı,engel olabilirmiyim 
Onca çığlık varken içimde yaşayabilirmiyim. 
Yaşıyorum….Nasıl mı?Her günü yaşayarak ölüyorum ben 
Umudu hep bekliyorum,benim güneşim olacak mı diye.. 

Sokaklar boş sanki onca kalabalığın içinde kaybediyorum kendimi 
Sadece deniz dalgası,rügar uğultusu kulaklarımda 
Birde küçük çocuk koşuyor, aradığı ne bilmiyorum ama hala koşuyor 
Ayak sesleri yüreğime bir tedik oluyor, vurdukca sızlıyor bedenim 

Geceler yanlızlığımla buluştuğu zaman vazgeçilmez oluyorum 
Ahh birde karanlıktan korkmasam gece ve yanlızlığım hep benimle kalsa 
Hani bir yol vardır önünüzde aydınlık yada karanlık seçmelisiniz birini 
İşte yolun ortasındayım ama ne karanlığı nede aydınlığı görebiliyorum 

Unutkanlığım zaman zaman tetikliyor beni,hatırladığımda üzülüyorum 
Şimdi ne yaşadı diyorsunuz belki,,Bu kadar isyan niye 
Sormayın anlatamam,biraz geç olmadımı dinlemek için 
Bitmişliğime üzülmeyin sizlerin eseri,hayatın esiriyim 

Bugün anlatıyorum dosttuma,yine döküyorum kırıntılarımı 
Belki yarın okurum teselliğimi kendim de ararım yeterim ben kendime 
Kimse acımasın bana,üzülmesin kıyamam ki kimseye 
Anlarım karşımdaki iki çift göz yaşının sebebini,ama ağlamasın gözler 

Tutunuyorum kırılmış bir ağaç dalına,yakında kopacak,düşeceğim 
Kırılacak tüm bedenim ama ben hissetmeyeceğim 
Ağlamaksı bakışlarımda çektiklerimin yanında bu acımı diyeceğim 
Utanacaksınız,eğeceksiniz başınızı belki canınız yanacak keşke diyecesiniz 

Ben çok keşkeler dedim..Ah duyan olsa sesimi,saran olsa hüzünümü 
Olmadı işte..Yazıyorum bugün yine kırılan umutlarımla,kırılan kalbimle 
Yazarı içimdeki umudu kalmayan çocuk,beklediği sevgi 
Şimdi düşünüyorumda iyiki hep yalnız kalmışsım yoksa nasıl anlardım değeri……! 



Filiz Bostan